Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα ως
οικονομολόγο ο μύθος της δραχμής. Ακούω να μου
λένε ότι με τη δραχμή η χώρα μας τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε επιτύχει
πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πράγματι, η Ελλάδα τότε συντηρούσε ένα μέσο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6% το χρόνο που
την έφερνε 2η στην παγκόσμια κατάταξη μετά την Ιαπωνία που
ήταν στο 7%. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι μιλούν για αυτό τον μύθο είναι
ότι και εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε «ευρώ»! Ήταν
και τότε όπως και τώρα σε μια νομισματική ένωση που της απέτρεπε να ασκεί
ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, να «κόβει» δηλαδή όσο χρήμα επιθυμεί όπως
θέλουν οι υποστηρικτές του μύθου αυτού. Αυτή η νομισματική ένωση ήταν
το διεθνές νομισματικό σύστημα του Μπρέτον Γουντς. Έτσι η δραχμή δεν
ήταν ανεξάρτητη αλλά μέρος του συστήματος αυτού. Το σύστημα του Μπρέτον Γουντς
πράγματι βοήθησε να επιτύχει η χώρα μας τα υψηλά εκείνα επίπεδα ανάπτυξης γιατί
παρείχε: σταθερότητα, χαμηλό πληθωρισμό, ασφάλεια στους ξένους επενδυτές και
χαμηλό κίνδυνο. Φυσικά αυτός ήταν και ο σκοπός της δημιουργίας του Μπρέτον
Γουντς το 1945 όπως και της Ευρωζώνης το 1998.
