Μήνυση των αστυνομικών της Κοζάνης στην Κανέλλη

Μήνυση κατά της Λιάνας Κανέλλη κατέθεσε σήμερα η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης μέσω του προέδρου της, Αθανάσιου Γκλαβίνα. Η Ένωση κατηγορεί την βουλευτή του ΚΚΕ για εξύβριση, καθώς σε προ ημερών σε τηλεοπτική της εμφάνιση αποκάλεσε τα όργανα της τάξης «φασιστοτσόγλανα».

Κατόπιν απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της και με τη σύμφωνη γνώμη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, κινήθηκε νομικά κατά της Λιάνας Κανέλλη προκαλώντας την έντονη αντίδραση του ΚΚΕ.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΚΚΕ "Η μήνυση που αποφάσισε να καταθέσει το ΔΣ της Ένωσης Αστυνομικών Κοζάνης κατά της βουλευτού Λιάνας Κανέλλη αποτελεί ενέργεια πολιτικά σκόπιμη, που τα κίνητρά της δημιουργούν ερωτηματικά. Το απόσπασμα της προεκλογικής συνέντευξης την οποία επικαλούνται έχει ακριβώς το αντίθετο περιεχόμενο από αυτό που αναφέρουν ως βάση της μήνυσής τους. Η μήνυση κατά της βουλευτού του ΚΚΕ έχει κατ’ επέκταση ως στόχο το ΚΚΕ και έτσι θα αντιμετωπιστεί". 

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ!!! Τελικά σε αυτή εδώ την χώρα …… δημοκρατία (πω πω τι λέω σήμερα) ……. έχουμε μόνο όταν μιλάμε εμείς, όλα τα υπόλοιπα είναι πολιτικές σκοπιμότητες ή κίνητρα που δημιουργούν ερωτηματικά !!

Πηγή

Βαριές ποινές (και) σε δεύτερο βαθμό για το σκάνδαλο στο Πάντειο

Λυποφυμίες και έντονες αντιδράσεις προκάλεσε η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας με την οποία οδηγούνται στη φυλακή για την «μαύρη τρύπα» ύψους 8 εκατ. ευρώ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ο πρώην πρύτανης Δημήτρης Κώνστας, οι πρώην αντιπρυτάνεις Παναγιώτης Γετίμης και Κωνσταντίνος Παπαθανασόπουλος, οι οποίο καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 14 ετών. Βαριές ποινές επιβλήθηκαν και σε έξι ακόμη διοικητικούς υπαλλήλους του Πανεπιστημίου που κάθισαν στο εδώλιο του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου. 

Εξαντλώντας την αυστηρότητά του το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων δεν έκανε δεκτή την πρόταση της εισαγγελέως της έδρας κ. Φανής Κοντοθανάση η οποία ζήτησε να την απαλλαγή των κ.κ Κώνστα, Γεμίτη και Παπαθανασόπουλου. Αντίθετα, επέβαλλε πολυετείς καθείρξεις στους εννέα κατηγορούμενους, απόφαση που ελήφθη κατά πλειοψηφία και προκάλεσε τις σφοδρές αντιδράσεις μερίδας των κατηγορουμένων αλλά και των συγγενών τους.

Σύμφωνα με την δικαστική απόφαση εκτός από τους τρεις καθηγητές, οι οποίο καταδικάστηκαν σε 14ετη κάθεριξη, στη φυλακή αναμένεται να οδηγηθούν οι: Μιχάλης Παπαδοκωστάκης, Χαράλαμπος Μπούτσικος, Ιωάννης Γρατσάνης, Παναγιώτης, Βασίλης Δεϊκοντής και ο υπεύθυνος λογιστηρίου του Παντείου Αναστάσιος Κουτσοδημητρόπουλος, ο οποίος είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε τρεις φορές ισόβια και 15 χρόνια κάθειρξη. Στους κατηγορουμένους υπαλλήλους του Παντείου επιβλήθηκαν καθείρξεις που ξεκινούν από 10 και φτάνουν τα 31 έτη! 

Αντιδράσεις 

Στο άκουσμα της ετυμηγορίας των δικαστών κατηγορούμενος διοικητικός υπάλληλος Β. Δεϊκοντής κατέρρευσε και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Αντιδράσεις υπήρξαν και από την πλευρά των συγγενών των κατηγορών των κατηγορουμένων οι οποίοι χαρακτήρισαν την δικαστική απόφαση πολιτικά υποκινούμενη .

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο στο πανεπιστημιακό Ίδρυμα, την περίοδο 1992 – 98 διατέθηκαν υπέρογκα ποσά για να εξοφληθούν δυο και τρεις φορές τιμολόγια που εκδόθηκαν για αγορά οικοδομικών υλικών (μάρμαρα), ειδών υγιεινής (τζακούσι και πανάκριβα πλακίδια) και άλλων αξεσουάρ μπάνιου….

Ακόμη, διαπιστώθηκε ότι ο καταδικασθείς, Αναστάσιος Κουτσοδημητρόπουλος, εξέδωσε επιταγή αξίας 27 εκατομμυρίων, υπέρ μιας εταιρίας αυτοκινήτων, προκειμένου να αγοράσει μια κόκκινη «Φεράρι»…. Το πολυτελές αυτοκίνητο σύμφωνα με την δικαστική απόφαση θα δεσμευτεί. 

«Φτερά» έκαναν, όμως, και οι μισθοί τεσσάρων ετών του πρώην πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Σημίτη τους οποίους ο ίδιος είχε διαθέσει ως καθηγητής του Παντείου για την οργάνωση της κεντρικής βιβλιοθήκης.

Κατά της καταδικαστικής απόφασης αναμένεται, πάντως, να ασκηθούν αιτήσεις αναιρέσεως στον Άρειο Πάγο. 

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ !!! αααααααααα έλα βρε …πω πω πω τι μου λες ΔΕΝ το πιστεύω !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και που έγινε αυτό ….μόνο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ???????????

Πηγή

Ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες των Πανελλαδικών

Στο Ιντερνετ αναρτήθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας, οι βαθμοί των υποψηφίων για εισαγωγή στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Οι βαθμολογίες αναρτήθηκαν επίσης σε όλα τα λύκεια της χώρας. Σύντομα αναμένεται να ολοκληρωθούν στο υπουργείο οι διαδικασίες επεξεργασίας προφορικών-γραπτών βαθμών, ώστε να γίνει ο υπολογισμός του γενικού βαθμού πρόσβασης στις σχολές και τα τμήματα όλων όσων έλαβαν μέρος στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις. 

Για να δείτε τις βαθμολογίες πατήστε εδώ.

Η πρόσβαση στα στοιχεία γίνεται πληκτρολογώντας τον οκταψήφιο κωδικό τους και τους τέσσερις αρχικούς χαρακτήρες από το επώνυμο, το όνομα, το πατρώνυμο και το μητρώνυμο του υποψηφίου σε κεφαλαίους ελληνικούς χαρακτήρες. 

Οι σχετικοί πίνακες θα αποσταλούν στις διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για να προωθηθούν στα λύκεια και να 
εκδοθούν οι σχετικές βεβαιώσεις πρόσβασης, ενώ αναμένεται να εκδοθούν τα αποτελέσματα απόλυσης. 

Εντός των ημερών, τέλος αναμένεται να δημοσιοποιηθούν και τα στατιστικά στοιχεία των γραπτών επιδόσεων για τους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων. 

Υπενθυμίζεται, ότι ήδη «τρέχει» η προθεσμία υποβολής μηχανογραφικών δελτίων για τη συμμετοχή στην επιλογή για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η προθεσμία λήγει στις 5 Ιουλίου. 

Πηγή

Μισέλ Μπαρνιέ: Δεν πρέπει οι τράπεζες να διασώζονται από τους φορολογούμενους

Απαιτούνται αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη και την αποφυγή μελλοντικών σφαλμάτων και «διασώσεων» με χρήματα των φορολογουμένων, υποστήριξε ο Μισέλ Μπαρνιέ, Επίτροπος της ΕΕ αρμόδιος για τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τον ανταγωνισμό.
Υπάρχει πιεστική ανάγκη η ΕΕ να απομακρυνθεί από την «τρέχουσα κατάσταση, στην οποία η μοίρα των δημοσιονομικών είναι συνδεδεμένη σε υπερβολικό βαθμό με εκείνη των τραπεζών», υποστήριξε ο Μπαρνιέ σε άρθρο γνώμης το οποίο
δημοσιεύεται στην εφημερίδα The Times (Λονδίνο).
«Για να εξέλθουμε από την κρίση και να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη και την ανάπτυξη, είναι ζωτικής σημασίας να κάνουμε αποφασιστικά μέτρα για να ενισχύσουμε το τραπεζικό μας σύστημα και να το θέσουμε στην υπηρεσία των καταναλωτών της πραγματικής οικονομίας».
Η λύση σε ό,τι αφορά την εξάρτηση από τις «διασώσεις» με χρήματα των φορολογουμένων, επισήμανε ο Μπαρνιέ, περιγράφεται στη νέα πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία δίνει στις αρχές σε όλες τις χώρες της ΕΕ την
δυνατότητα να αναδιοργανώνουν ή να διαλύουν οποιαδήποτε τράπεζα η πτώχευση της οποίας θα μπορούσε να πλήξει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα.
«Οι τράπεζες και οι αρχές θα χρειαστεί να καταρτίσουν σχέδια εκ των προτέρων για να αντιμετωπίσουν πιθανά σενάρια ώστε [οι τράπεζες] να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις και να υπερβαίνουν τις δυσκολίες μόνες τους», υπογράμμισε ο Μπαρνιέ.
«Εάν, παρά ταύτα, μια τράπεζα αντιμετωπίσει προβλήματα, οι αρχές πρέπει να δρουν άμεσα».
Ανάμεσα στα ενδεχόμενα παρεμβατικά μέτρα περιλαμβάνονται η αντικατάσταση των διευθύνοντων συμβούλων των τραπεζών ή η σύγκληση των μετόχων ώστε να πείθονται να υιοθετούν έκτακτα μέτρα—ή, σε ακραίες περιπτώσεις, η πώληση μιας προβληματικής τράπεζας σε μια βιώσιμη ανταγωνίστριά της, πρόσθεσε.
«Έχουμε ευθύνη να προετοιμαστούμε για το μέλλον και να διασφαλίσουμε ότι θα αποφύγουμε το λάθος να έχουμε τράπεζες που διασώζονται από τους φορολογούμενους ή να τους επιτρέπουμε να παραμένουν στην αγορά ως ατυχείς νεκροζώντανες τράπεζες», τόνισε ο Μπαρνιέ.

Πηγή

Συνεργασία για Ελλάδα Ισπανία αποφάσισαν οι G7

Οι υπουργοί Οικονομικών των κρατών-μελών της Ομάδα των Επτά (G7) πιο ανεπτυγμένων βιομηχανικά κρατών πραγματοποίησαν κατεπείγουσα συνομιλία για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη την Τρίτη, σε άλλη μια ένδειξη των εντεινόμενων ανησυχιών για τις εξελίξεις και συμφώνησαν να συνεργαστούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν την Ισπανία και την Ελλάδα, όπως είπε ο Ιάπωνας υπουργός Οικονομικών Τζουν Αζούμι.
Μετά το τέλος της τηλεδιάσκεψης δεν εκδόθηκε ανακοίνωση.
Ο κ. Αζούμι πρόσθεσε ότι είπε στους εταίρους του στην G-7 πως η χώρα του ανησυχεί για τις επιπτώσεις της ανόδου του γεν και της πτώσης των ιαπωνικών μετοχών.
Ο Ιάπωνας υπουργός προέτρεψε επίσης τους ομολόγους του στην G-7 να επαναβεβαιώσουν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, σύμφωνα με την οποία οι υπερβολικές διακυμάνσεις στις τιμές των συναλλαγματικών ισοτιμιών πλήττουν την οικονομία και συνεπώς οι ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου θα πρέπει να συνεργαστούν στο θέμα αυτό.
Όπως προκύπτει από τα όσα διαρρέουν για την τηλεδιάσκεψη, ασκήθηκαν πιέσεις στην Γερμανία για να λάβει μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη.
«Η Γερμανία θα δεχθεί σφοδρή κριτική», είπε αξιωματούχος από χώρα της G-7 που μίλησε στο Reuters πριν την τηλεδιάσκεψη.
Η ίδια πηγή πρόσθεσε ότι οι υπουργοί θα συζητούσαν την κατάσταση στην Ισπανία και επιβεβαίωσε ότι η Γερμανία θα ασκήσει πιέσεις την Ισπανία να δεχτεί διάσωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να αναπληρωθούν τα κεφάλαια των τραπεζών της.
Η Ισπανία, ωστόσο, προς το παρόν τουλάχιστον, αντιστέκεται σε αυτές τις πιέσεις.
Την ίδια ώρα με την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία να έχουν ενταχθεί σε διεθνή προγράμματα δανεισμού, οι αγορές μοιάζουν ανάστατες ενόψει των κινδύνων που θεωρούν ότι εγείρουν η τραπεζική κρίση στην Ισπανία και οι εκλογές στην Ελλάδα.
«Οι αγορές συνεχίζουν να είναι επιφυλακτικές σχετικά με το εάν τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι επαρκή για να εξασφαλίσουν την ανάκαμψη στην Ευρώπη και θα εξαλείψουν τον κίνδυνο η κρίση να βαθύνει. Άρα προφανώς πιστεύουμε ότι χρειάζονται να γίνουν περισσότερα βήματα», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Τζέι Κάρνεϊ στους δημοσιογράφους.
Νωρίτερα, ο Καναδός υπουργός Οικονομικών Τζιμ Φλάερτι είπε ότι οι υπουργοί και οι επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ιαπωνίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας θα λάβουν μέρος σε μια
τηλεδιάσκεψη, στην οποία αναμένεται να ασκηθεί πίεση στους Ευρωπαίους να αναλάβουν δράση.
«Η αληθινή ανησυχία αυτή τη στιγμή είναι η Ευρώπη φυσικά—η αδυναμία ορισμένων από τις τράπεζες στην Ευρώπη, το γεγονός ότι δεν είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες, το γεγονός ότι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (. . .) δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα, της έλλειψης επαρκούς κεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της δημιουργίας ενός επαρκούς τείχους προστασίας», είπε ο Φλάερτι.
Η ανακοίνωση της τηλεδιάσκεψης —κάτι μάλλον ασύνηθες— έγινε ενώ η Γερμανία έκανε σαφές πως επαφίεται στην Ισπανία, την χώρα της ευρωζώνης που βρίσκεται στη γραμμή πυρός των αγορών, να αποφασίσει εάν χρειάζεται έκτακτο διεθνή δανεισμό, ενώ μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πως το Βερολίνο πιέζει την Μαδρίτη να δεχθεί βοήθεια. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο κεντροδεξιός συνασπισμός της ανέφεραν ότι «είναι διαθέσιμα όλα τα θεσμικά όργανα για να εγγυηθούμε την ασφάλεια των τραπεζών στην ευρωζώνη». Ωστόσο η Μέρκελ φέρεται ότι απέκλεισε το ενδεχόμενο να ικανοποιήσουν το ισπανικό αίτημα να επιτρέψει στα ευρωπαϊκά ταμεία να δανείσουν απευθείας στις ισπανικές τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Πηγή της G7 είπε ανώνυμα λόγω της λεπτής φύσης του θέματος ότι υπάρχουν φόβοι περί μείζονος τραπεζικής κρίσης στην Ισπανία, που θα έχει συνέπειες πέραν της ΕΕ. Το κόστος δανεισμού της Ισπανίας έφθασε το 6,6% για τα 10ετή της ομόλογα, με το σπρεντ να σπάει το ιστορικό.

Πηγή

Μήνυμα ελπίδας από την Κίνηση Νέων για την Ελλάδα

Οργανώσεις νεολαίας και νέων επαγγελματιών δημιουργούν ένα φιλοευρωπαϊκό μέτωπο προκειμένου να αλλάξουν την τραγική κατάσταση που επικραστεί στη χώρα μας.

Πρόκειται για την "Κίνηση των Νέων για την Ελλάδα", τα μέλη της οποίας επιθυμούν να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας. Μάλιστα, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν υποστηρίζουν πως συμμαχούν "ενάντια κάθε συνιστώσα καταστροφής που θέλει να μας γυρίσει χρόνια πίσω". Την ίδια στιγμή απευθύνουν κάλεσμα στους νέους να ανταποκριθούν σε αυτή την πρωτοποριακή πρωτοβουλία προκειμένου, όπως αναφέρουν, «να ξανακερδίσουμε όλοι την ελπίδα».

Διαβάστε την ανακοίνωση:

Η χώρα μας ζει την κρισιμότερη περίοδο της μεταπολεμικά και ως νέοι άνθρωποι νιώθουμε την υποχρέωση να βγούμε μπροστά προκειμένου να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε την ολοκληρωτική καταστροφή της γενιάς μας.

Μπροστά στον κίνδυνο να τεθεί υπό αμφισβήτηση ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας, οργανώσεις νεολαίας με διαφορετικούς σκοπούς και αντικείμενα συμμαχούμε δημιουργώντας ένα δυναμικό ευρωπαϊκό μέτωπο νεολαίας ενάντια σε κάθε συνιστώσα καταστροφής που θέλει να μας γυρίσει χρόνια πίσω. Στην προσπάθεια αυτή ενώνουμε τις δυνάμεις μας το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, η Ένωση Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων Αθήνας (ΕΑΝΔΑ), ο Επιστημονικός Σύλλογος Νέων Ιατρών Ελλάδος, ο Επιστημονικός Όμιλος Νέων Φαρμακοποιών Ελλάδος, οι Νέοι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές, η HELMSIC, τα Τοπικά Συμβούλια Νέων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, η ΟΝΝΕΔ αλλά και πολλές άλλες οργανώσεις, νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες δημιουργώντας την Κίνηση Νέων για την Ελλάδα, προκειμένου να εκφράσουμε απερίφραστα τη στήριξη μας στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αλλά και να ενημερώσουμε πόρτα πόρτα τους πολίτες για τις πραγματικές θέσεις όλων εκείνων που με όχημα το λαϊκισμό προσπαθούν να θέσουν σε κίνδυνο το μέλλον των συνομηλίκων μας φέρνοντας τις σοκαριστικές εικόνες της Αργεντινής στην πόρτα μας.

Ωστόσο, τώρα που η Ευρώπη αλλάζει, είναι ανάγκη η Ελλάδα να βρίσκεται στη σωστή πλευρά. Καλούμε λοιπόν, κάθε νέο και κάθε νέα, κάθε συλλογικότητα ή οργάνωση νεολαίας, να ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα της "Κίνησης Νέων για την Ελλάδα" και να συνυπογράψει την πλατφόρμα ιδεών που σήμερα ανακοινώνουμε. Για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε την ανοιχτή κοινωνία και την ελεύθερη οικονομία. Για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι όσοι χάσαμε τα πάντα, όσοι είδαμε τα όνειρα και τις ζωές μας να καταστρέφονται. Για να ξανακερδίσουμε όλοι την ελπίδα.

H πολιτική μας πλατφόρμα:

Το πολιτικό σύστημα ευθύνεται για την κρίση. H λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου» ταύτισε τη δημοκρατία με το πελατειακό κράτος, την ελευθερία με τη διαφθορά, την ανάπτυξη με τον εύκολο δανεισμό. Σήμερα χρεώνουν στη δική μας γενιά, όλα όσα έγιναν χωρίς εμάς.

Είμαστε οργισμένοι. Και κάποιοι προσπαθούν να καπηλευθούν την οργή μας. Τάζουν τα πάντα στους πάντες. Οι συνιστώστες του λαϊκισμού και της διγλωσίας μάς σπρώχνουν στο γκρεμό. Μιλούν αόριστα για έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός. Επαναλαμβάνουν δηλαδή την απάτη, πως «λεφτά υπάρχουν».

Τιμωρία ναι, αυτοκτονία όχι. Τιμωρούμε όσους μας έφεραν εδώ. Όμως, αυτό δεν φτάνει. Η άνοδος των άκρων είναι επικίνδυνη. Η οργή ας γίνει δύναμη δημιουργίας. Η ζωή συνεχίζεται. Είναι στο χέρι μας. Το δίλημμα βρίσκεται μπροστά μας.

Ευρώ ή χάος; Χωρίς το ευρώ, η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Γιατί ακόμη κι αν δεν είχαμε το χρέος, και πάλι θα παράγαμε λιγότερα απ' όσα χρειαζόμαστε. Και πτώχευση σημαίνει χάος: έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων, συμμορίες στους δρόμους, εθνική ταπείνωση. Όπως στην Αργεντινή.

Δεν τα χάσαμε όλα ακόμη. Η χώρα έχει εμάς. Έχει νέους ανθρώπους με γνώσεις, εμπειρία και μεράκι για να δημιουργήσουν μια νέα πατρίδα. Ειδικά για χάρη όσων από εμάς βιώνουμε την τραγωδία της ανεργίας, για όσους χρωστάμε, για όσους βλέπουμε τα όνειρά μας να γκρεμίζονται. Κανείς μη μείνει μόνος του. Όλοι πρέπει να ξαναμπουμε στο παιχνίδι.

Η κρίση τελειώνει, ο κόσμος ξαναχτίζεται, η διαπραγμάτευση αρχίζει. Η Αμερική βρίσκεται πάλι σε τροχιά ανάπτυξης, η ανεργία υποχωρεί. Στην Ευρώπη πληθαίνουν οι πρωτοβουλίες για το ευρωομόλογο, την αλλαγή των Συνθηκών, την απευθείας χρηματοδότηση των κρατών. Η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή και απαιτεί σχέδιο, αποφασιστικότητα και δυνατότητα σύναψης διεθνών συμμαχιών.

Η Ελλάδα πρέπει να μείνει όρθια. Στη σωστή πλευρά, την επόμενη μέρα. Τώρα κρίνονται όλα. Πρέπει να διαφυλάξουμε την δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την ελεύθερη οικονομία. Εάν σήμερα κρατήσουμε τη χώρα στην Ευρώπη, η αλλαγή θα γίνει σύντομα πράξη. Εμείς, οι νέοι θα δώσουμε αυτή τη μάχη. Και θα νικήσουμε.

Ενημερωθείτε για τις δράσεις μας από τη σελίδα facebook.com/kinisineongiatinellada και το ιστολόγιο kinisineongiatinellada.blogspot.com

Πηγή

Μειώσεις εξπρές στα ειδικά μισθολόγια

Δύο μήνες νωρίτερα από τον αρχικό προγραμματισμό θα ισχύσουν οι περικοπές στις αποδοχές των εργαζομένων με καθεστώς ειδικού μισθολογίου. Το μέτρο θα εφαρμοστεί από τον προσεχή Ιούλιο και αφορά 195.000 εργαζομένους στο Δημόσιο

Μειώσεις-εξπρές, που σε αρκετές περιπτώσεις θα φτάνουν και το 20%, θα επιβληθούν στις αποδοχές 195.000 υπαλλήλων και λειτουργών των ειδικών μισθολογίων, δύο μήνες νωρίτερα από τον προγραμματισμό που περιλαμβάνεται στο νέο Μνημόνιο -Ιούλιο αντί Σεπτέμβριο- σύμφωνα με τη χθεσινή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Οι περικοπές προβλέπουν την κατάργηση δεκάδων ειδικών επιδομάτων, την αναπροσαρμογή των βασικών μισθών και τη σύνδεση μισθού με τη βαθμολογική κατάταξη των υπαλλήλων, έτσι όπως εφαρμόστηκαν στο ενιαίο μισθολόγιο για τον «στενό» δημόσιο τομέα. Μεγάλοι «χαμένοι» αναμένεται να είναι οι υψηλόμισθοι, που σε αρκετές περιπτώσεις θα απολέσουν περισσότερο από το 20% των αποδοχών τους.

Στόχος της επίσπευσης των περικοπών στα ειδικά μισθολόγια είναι να εξοικονομηθούν επιπλέον 90-100 εκατ. ευρώ. Τα συγκεκριμένα κονδύλια θα συνυπολογιστούν στη «μαύρη τρύπα» των 325 εκατ. ευρώ που αφορούν τα δημοσιονομικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν πριν από την εφαρμογή του νέου Μνημονίου.

Σύμφωνα με τη νέα δανειακή σύμβαση που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο, από την περικοπή των ειδικών μισθολογίων προβλέπεται εξοικονόμηση 0,2% του ΑΕΠ, που μεταφράζεται σε 440 εκατ. ευρώ. Αρχικός στόχος ήταν η εξοικονόμηση 114 εκατ. ευρώ το 2012 -εάν ξεκινούσε η εφαρμογή των περικοπών από τον Σεπτέμβρη- και 226 εκατ. ευρώ το 2013 μόνο από την περικοπή των μισθών και των επιδομάτων.

Από τα συρτάρια των επιτελών του υπουργείου Οικονομικών βγαίνουν τα σενάρια των μειώσεων στις αποδοχές περισσοτέρων από 195.000 υπαλλήλων, που αντιστοιχούν στο 1/3 της συνολικής μισθολογικής δαπάνης του Δημοσίου (περίπου 5,9 δισ. ευρώ). Με ειδικά μισθολόγια αμείβονται οι δικαστικοί λειτουργοί, οι γιατροί του ΕΣΥ, τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος, οι διπλωματικοί υπάλληλοι, τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, οι ιατροδικαστές, τα μέλη ΔΕΠ σε ΑΕΙ και τα μέλη ΕΠ σε ΤΕΙ, ερευνητές, ειδικοί λειτουργικοί επιστήμονες, επιστημονικό ερευνητικό προσωπικό ΚΕΠΕ, προσωπικό Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, αρχιερείς όλων των δογμάτων, μουσικοί και καθηγητές Εθνικής Σχολής Υγείας.

Στην πρέσα
Σύμφωνα με τη νέα δανειακή σύμβαση, από τις περικοπές των μισθών και των επιδομάτων θα «προστατευτούν» οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι των ειδικών μισθολογίων (χαμηλόβαθμοι ένστολοι του Στρατού και της Ελληνικής Αστυνομίας, δικαστικοί λειτουργοί, διπλωμάτες και γιατροί), όπου θα επιδιωχθεί να μην υποστούν νέες μειώσεις στις... περιορισμένες αποδοχές τους.

Δικαστικοί - γιατροί
Μεγάλοι «χαμένοι» αναμένεται να είναι όσοι είναι υψηλόμισθοι -σε σχέση με τις αποδοχές που επικρατούν στον «στενό» δημόσιο τομέα- και συγκεκριμένα οι δικαστικοί λειτουργοί καθώς και οι γιατροί του ΕΣΥ, από τους οποίους περικόπτονται επιπλέον 50 εκατ. ευρώ από τις υπερωρίες που λάμβαναν.

Μέχρι σήμερα τις μεγαλύτερες μειώσεις -κατά μέσο όρο 20%- είχαν υποστεί όλοι οι μισθοδοτούμενοι από ειδικά μισθολόγια και κυρίως οι δικαστικοί λειτουργοί, με τις ποσοστιαίες περικοπές των επιδομάτων που είχαν επιβληθεί τα δύο προηγούμενα χρόνια.

Οι μειώσεις που είχαν επιβληθεί στα ειδικά μισθολόγια τα τελευταία δύο χρόνια από τις περικοπές των επιδομάτων αντιστοιχούσαν στο 5%-20% των συνολικών αποδοχών ανάλογα με το ύψος του μισθού και την προϋπηρεσία. Με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο από τον Νοέμβριο του 2011 εφαρμόστηκε και στα ειδικά μισθολόγια η κατάργηση του επιδόματος γάμου και η παροχή οικογενειακού επιδόματος μόνο για όσους έγγαμους διαθέτουν ανήλικα παιδιά.

Ποιες ανατροπές σχεδιάζονται
Τέλος τα δεκάδες επιδόματα, παραμένουν μόλις 3 ή 4

Η διατήρηση μόνο 3 ή 4 βασικών και η κατάργηση δεκάδων ειδικών επιδομάτων σε όλα τα μισθολόγια, η μικρή αύξηση των βασικών αποδοχών και η σύνδεση του μισθού με τον βαθμό που κατέχει ο υπάλληλος, αναμένεται να αποτελέσουν τα βασικά σημεία της νομοθετικής παρέμβασης στα ειδικά μισθολόγια, που θα καταθέσει η κυβέρνηση στη Βουλή μέχρι τον Ιούνιο.

Τα επιδόματα που αναμένεται να διατηρηθούν είναι όσα παρέχονται για την κατάληψη θέσης ευθύνης, όσα συνδέονται με την ειδική απασχόληση κάθε κλάδου (επικίνδυνης εργασίας ή ειδικής απασχόλησης για τους ένστολους, νοσοκομειακής απασχόλησης για τους γιατρούς κ.τ.λ.), η οικογενειακή παροχή και το επίδομα χρόνου εργασίας (χρονοεπίδομα), το οποίο θα βρεθεί στο επίκεντρο των περικοπών, αφού ανεβάζει γεωμετρικά το μισθολογικό κόστος.

Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στα ειδικά μισθολόγια θα επιδιώξουν την επιβολή κοινής φιλοσοφίας αμοιβών σε υπαλλήλους αντίστοιχων προσόντων με τον στενό δημόσιο τομέα χωρίς να εξισώνουν τις αποδοχές. Για παράδειγμα, οι αμοιβές ενός στελέχους των Ενόπλων Δυνάμεων με ειδικότητα Διοικητικού ή Οικονομολόγου θα διέπονται από το ειδικό μισθολόγιο που ανήκει, αλλά θα είναι περίπου ίδιες με αυτές που λαμβάνει ένας υπάλληλος ΠΕ αντίστοιχης ειδικότητας και με τα ίδια έτη προϋπηρεσίας στο Δημόσιο.

Τα σενάρια για τις αλλαγές
«Παγώνει» το χρονοεπίδομα μέχρι και το 2015

Στο μικροσκόπιο των επιτελών του υπουργείου Οικονομικών και του τεχνικού κλιμακίου της τρόικας έχει τοποθετηθεί το χρονοεπίδομα που λαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί, οι οποίοι αμείβονται με ειδικά μισθολόγια. Το «χρονοεπίδομα» αποδίδεται σε ποσοστό 4% επί του βασικού μισθού, ανά διετία και μέχρι 14 διετίες, προσαυξάνοντας στο τελικό στάδιο τον βασικό μισθό κατά 60%. Για παράδειγμα, εάν ο εισαγωγικός μισθός ενός δικαστικού λειτουργού για τη θέση του πρωτοδίκη ξεκινά από τα 2.067 ευρώ, έπειτα από 29 χρόνια υπηρεσίας ο μισθός φτάνει τα 3.307 ευρώ.

Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών θεωρούν σχεδόν βέβαιο το «πάγωμα» των αυτόματων αυξήσεων που προέρχονται από το χρονοεπίδομα μέχρι και το 2015, με στόχο να μην αποδίδονται οι «αυτόματες» μισθολογικές ωριμάνσεις, όπως προβλέπει και η νέα δανειακή σύμβαση για το σύνολο του δημόσιου τομέα.

Το χρονοεπίδομα, ωστόσο, είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον βασικό μισθό των υπαλλήλων στα ειδικά μισθολόγια και κάθε παρέμβαση που θα πραγματοποιηθεί στην απόδοσή του θα επιφέρει ανατροπές και μειώσεις στις συντάξεις των εργαζομένων, αφού το ποσό της σύνταξης υπολογίζεται ως ποσοστό των βασικών αποδοχών που καταβάλλονται στο τέλος της υπηρεσιακής διαδρομής.

Στα σενάρια που εξετάζει η κυβέρνηση προκειμένου να «επέμβει» στην απόδοση του χρονοεπιδόματος είναι η αύξηση του χρονικού διαστήματος καταβολής (κάθε 4 ή 8 χρόνια), ή ακόμα και η κλιμακωτή απόδοσή του (κάθε διετία μέχρι τα πρώτα 10 χρόνια υπηρεσίας και κατόπιν κάθε 4 ή 8 χρόνια).

Δεν αποκλείεται όμως να μειωθεί και το ποσοστό αναπλήρωσης του μισθού (από 4% σε 2%) σε συνδυασμό με την αύξηση των χρονικών διαστημάτων καταβολής.

Το σχέδιο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας
Πόσα χρήματα θα χάσουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων

Το «μοντέλο» των περικοπών στο μισθολόγιο των ένστολων, που έχει ήδη επεξεργαστεί το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, αναμένεται να αποτελέσει «οδηγό» για την επιβολή των περικοπών που θα επιβληθούν στα ειδικά μισθολόγια.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνους», τις μεγαλύτερες περικοπές, που μπορεί να φτάσουν μέχρι και 30%, θα υποστούν τα υψηλόβαθμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (με βαθμό πάνω από συνταγματάρχη), ενώ τα χαμηλόβαθμα στελέχη μπορεί να καταγράψουν μικρές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς με την ενσωμάτωση των οδοιπορικών στο μισθολόγιο (130-200 ευρώ μηνιαίως).

Θα περικοπούν όλα τα ειδικά επιδόματα και θα παραμείνουν μόνο το επίδομα χρόνου υπηρεσίας, το επίδομα ειδικής απασχόλησης και το επίδομα θέσης ευθύνης. Στον σχεδιασμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας είναι να αποδοθεί στους ανώτατους αξιωματικούς επίδομα ευθύνης 560 ευρώ, στους κατώτερους αξιωματικούς 140 ευρώ και στους υπαξιωματικούς 130 ευρώ.

Σύνδεση
Σε αντιστοιχία με το νέο βαθμολόγιο που επικρατεί στον δημόσιο τομέα, το οποίο συνδέεται άμεσα με τις αποδοχές των υπαλλήλων, αναμένεται να καταργηθεί στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και αντίστοιχα στους υπόλοιπους ένστολους το καθεστώς των μισθολογικών προαγωγών και να συνδεθούν οι αποδοχές με τον διοικητικό βαθμό που κατέχουν.

Σε συνδυασμό με το πάγωμα του «χρονοεπιδόματος», το γεγονός αυτό θα βάλει «φραγμό» στις αυξήσεις μισθών σε όσους δεν κρίνονται ικανοί να «ανέβουν» βαθμό και σηματοδοτεί την «κατάργηση» της «αυτόματης» ωρίμανσης των μισθών με βάση τα χρόνια προϋπηρεσίας.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΣΥ
Στην περίπτωση ενός διευθυντή του ΕΣΥ με 27 χρόνια υπηρεσίας οι συνολικές αποδοχές που έχει σήμερα, μετά τις περικοπές που έχει υποστεί στα επιδόματα, φτάνουν τα 3.481 ευρώ (2.054 ευρώ βασικός μισθός, 291 ευρώ επίδομα νοσοκομειακής απασχόλησης, 219 ευρώ πάγια αποζημίωση για συμμετοχή σε σεμινάρια και 916 ευρώ για εφημερίες). Με το νέο μισθολόγιο αναμένεται οι τελικές αποδοχές που θα λαμβάνει θα είναι μειωμένες μέχρι και περίπου 21%, «αγγίζοντας» το ποσό των 2.762 ευρώ μεικτά μαζί με τις πρόσθετες αμοιβές.

Πηγή

Το χθες και το αύριο της ελληνικής κρίσης

Η εξέλιξη της ελληνικής κρίσης την τελευταία διετία και τα πρόσφατα πολιτικά δρώμενα έχουν προκαλέσει στους Έλληνες αισθήματα μεγάλης αβεβαιότητας, σύγχυσης και φόβου. Τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα έχουν χάσει την επιρροή τους τόσο γιατί αναγνωρίζεται ότι οι πολιτικές που εφάρμοσαν διαχρονικά οδήγησαν στην κρίση όσο και γιατί κατά τον χειρισμό της κρίσης δεν έδειξαν ειλικρίνεια και αποτελεσματικότητα. Στις πρόσφατες εκλογές οι πολίτες στράφηκαν σε μεγάλο βαθμό προς φωνές που είναι λαϊκίστικες, εθνικιστικές, ακόμη και αντικοινοβουλευτικές ή φασιστικές. Το έκαναν αυτό είτε ως αντίδραση στη δραματική μείωση των εισοδημάτων τους είτε γιατί, χωρίς άλλη πυξίδα για το μέλλον, αφήνονται να πιστέψουν ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις. Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με ανησυχία τη χώρα μας και θεωρεί πλέον πολύ πιθανό ότι αυτή θα χρεοκοπήσει άτακτα και θα αποχωρήσει από το ευρώ. Η κατάσταση είναι κρίσιμη: υπάρχει σοβαρός κίνδυνος λάθους που θα επιβαρύνει, με μη αναστρέψιμο τρόπο, τουλάχιστον τις δύο επόμενες γενιές. Παρουσιάζουμε παρακάτω αναλυτικά την οπτική μας για την κρίση και τις αναμενόμενες εξελίξεις και επιλογές.

Η κρίση είναι ελληνική ή ευρωπαϊκή; 

Και τα δύο. Η αναξιόπιστη και ανεπαρκής λειτουργία των θεσμών και οι υπερβολικοί περιορισμοί που το κράτος θέτει στον ανταγωνισμό και την επιχειρηματικότητα οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε χαμηλή ανταγωνιστικότητα, υπερβολικό δημόσιο χρέος και υψηλό έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου. To δημόσιο επομένως σπαταλούσε χρήμα που δεν είχε, ενώ τα νοικοκυριά κατανάλωναν περισσότερο από ό,τι παρήγαγαν. Η κατανάλωση χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από δημόσιο χρέος, το οποίο συσσωρεύθηκε από το 1980 και μετά. Με την είσοδο στο ευρώ, αντί να γίνει εκμετάλλευση της ευνοϊκής συγκυρίας για βελτίωση των δημόσιων οικονομικών και διαρθρωτικές αλλαγές που θα οδηγούσαν στην αύξηση των επενδύσεων, τα χαμηλά επιτόκια οδήγησαν σε αύξηση του εξωτερικού δανεισμού ενώ η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας συνέχιζε να μειώνεται. Συγχρόνως οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί εποπτείας αποδείχτηκαν απόλυτα ανεπαρκείς στο να περιορίσουν το πρόβλημα: ο υπερβολικός δανεισμός της Ελλάδας γινόταν εν γνώσει των ευρωπαίων εταίρων της, οι οίκοι αξιολόγησης εκτιμούσαν λανθασμένα ότι τα ελληνικά ομόλογα είχαν χαμηλό κίνδυνο, και οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν είχαν επαρκή κίνητρα από τις εποπτικές τους αρχές να στραφούν σε ομόλογα από χώρες με χαμηλότερο κίνδυνο.

Όταν εκδηλώθηκε η κρίση, το βάρος του συσσωρευμένου χρέους ήταν τέτοιο που μια οικονομία δεν μπορούσε να το χειρισθεί μόνη της ιδίως όταν αυτή ήταν ήδη μη ανταγωνιστική και με τραπεζικό σύστημα εκτεθειμένο σε επισφαλή δανεισμό. Αν και άλλες χώρες της Eυρωζώνης αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπερβολικού δανεισμού, γεγονός που αντανακλά και τις ατελείς δομές της ένωσης, η Ελλάδα ήταν ο πλέον αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα. Το μέγεθος του προβλήματος μπορεί να γίνει κατανοητό με έναν απλό υπολογισμό. Το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού το 2009 ήταν 15.4% του Εθνικού Προϊόντος ή 36.3 δισεκατομμύρια ευρώ – αυτό σημαίνει ότι το δημόσιο ξόδεψε μόνο εκείνη τη χρονιά περίπου 12900 ευρώ που δεν είχε για κάθε ελληνική τετραμελή οικογένεια και αύξησε ισόποσα το χρέος.

Γιατί κατά την εφαρμογή του μνημονίου η οικονομία βυθίστηκε σε τόσο βαθιά ύφεση; 

Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μετά από την είσοδο στην Ευρωζώνη βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στον εξωτερικό δανεισμό (ενώ προηγουμένως στηριζόταν σημαντικά σε κοινοτικές επιδοτήσεις). Από την στιγμή που οι αγορές σταμάτησαν να δανείζουν στην Ελλάδα, η ύφεση ήταν αναπόφευκτη.  Το μνημόνιο ήταν μια συμφωνία για συνέχιση της δανειοδότησης της Ελλάδας από τους εταίρους, ώστε η μείωση του δημοσίου ελλείμματος και του ελλείμματος εμπορικού ισοζυγίου να γίνουν σταδιακά, και συγχρόνως να δοθεί χρόνος για απαραίτητες αλλαγές στη δομή της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς το μνημόνιο, η ύφεση θα ήταν βαθύτερη, με μεγαλύτερη λιτότητα και ανεργία. Για παράδειγμα, το πρωτογενές έλλειμμα μειώθηκε από 10.4% το 2009 σε 5% το 2010, ενώ χωρίς χρηματοδότηση θα έπρεπε τουλάχιστον να μηδενιστεί, κάτι το οποίο θα συνεπάγονταν διπλάσια λιτότητα.

Αν και το μνημόνιο περιόρισε την ύφεση, αυτή ήταν βαθύτερη και κρατάει περισσότερο από ότι θα μπορούσε, κυρίως για δύο λόγους. Από την ελληνική πλευρά, δεν δημιουργήθηκε πολιτική συναίνεση ενώ υπήρξαν σημαντικά προβλήματα και καθυστερήσεις στην εφαρμογή των απαραίτητων ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων όπως η αναδιοργάνωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, ο καλύτερος έλεγχος των προμηθειών του δημοσίου και η ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές. Αυτό είχε ως συνέπεια να απαιτούνται περισσότερα μέτρα λιτότητας και να καθυστερεί η ανάκαμψη της οικονομίας. Το μνημόνιο επομένως έγινε αντιληπτό μόνο ως επιβολή λιτότητας από ξένους δανειστές---λανθασμένα, εφόσον περιλάμβανε και σημαντικά μέτρα για την βελτίωση των δομών της οικονομίας.

Από την πλευρά των εταίρων, δεν υπήρξε έγκαιρη κατανόηση των βαθύτερων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας καθώς και των συστημικών πτυχών της κρίσης στην ευρωζώνη. Οι εταίροι έπρεπε να δώσουν σχετικά μεγαλύτερο βάρος στην εφαρμογή των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων (όπως και τον απαραίτητο χρόνο για να αποδώσουν αυτές) παρά στα μέτρα λιτότητας. Επίσης έπρεπε να υποστηριχθούν πιο αποτελεσματικά οι ελληνικές τράπεζες, καθώς ένας βασικός λόγος που η ύφεση είναι τόσο βαθιά είναι ότι αυτές δεν έχουν ρευστότητα για να υποστηρίξουν την πραγματική οικονομία. Τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος, και η σύνδεσή τους με τα προβλήματα δημοσίου χρέους, είναι μια συστημική πλευρά της κρίσης που αφορά όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλη την ευρωζώνη. Η αντιμετώπιση της κρίσης σε επίπεδο ευρωζώνης θα έπρεπε γενικότερα να είναι πιο δραστική, συμπεριλαμβανομένης και της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα.

Τι θα συμβεί αν η Ελλάδα αρνηθεί να εφαρμόσει τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί και «καταγγείλει» το μνημόνιο; 

Οι εταίροι θα σταματήσουν να μας στηρίζουν οικονομικά. Αυτό θα οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε βαθύτερη ύφεση, με μεγαλύτερη ανεργία, κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και σχεδόν σίγουρα η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να επιστρέψει στη δραχμή. Η δε εκβιαστική στάση της Ελλάδας θα οδηγήσει σε ανυπολόγιστη ζημιά στη διεθνή αξιοπιστία της χώρας για δεκαετίες.

Μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ θα στοιχίσει πολύ στους εταίρους (αν και θα γίνει προσπάθεια να περιοριστεί το κόστος με έκτακτα μέτρα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως μαζικές αγορές Ισπανικών και Ιταλικών ομολόγων καθώς και περισσότερη στήριξη στις Ευρωπαϊκες τράπεζες).  Η άποψη όμως ότι οι εταίροι έχουν ανάγκη να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ πάση θυσία και επομένως θα συνεχίζουν να την στηρίζουν ακόμα και αν αυτή αρνηθεί να εφαρμόσει το μέρος της συμφωνίας που της αντιστοιχεί είναι λανθασμένη. Πράγματι, σχεδόν όλες οι χώρες της ευρωζώνης λαμβάνουν απαραίτητα μέτρα για να τακτοποιήσουν τα δημόσια οικονομικά τους και παράλληλα πραγματοποιούν μεταρρυθμίσεις για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα. Τα μέτρα αυτά είναι απαραίτητα και υπάρχουν μόνο μικρά περιθώρια χαλάρωσης. Δεν θα είναι αποδεκτό η Ελλάδα να συνεχίζει να λαμβάνει υποστήριξη χωρίς αντίστοιχα μέτρα, καθώς κάτι τέτοιο θα υπονόμευε τη συνοχή της ευρωζώνης από μέσα.

Μπορεί η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ; 

Ασφαλώς. Το ότι δεν προβλέπεται μηχανισμός αποπομπής από το ευρώ χωρίς έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εύλογο – το αντίθετο θα ήταν παράδοξο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κανόνας δεν μπορεί να σπάσει, όπως ήδη έσπασε στην περίπτωση της Ελλάδας και ο κανόνας ότι καμία χώρα δεν μπορεί να ζητήσει από τις υπόλοιπες να τη διασώσουν. Άλλωστε, η απόφαση για το ποιες χώρες θα έμπαιναν στην ευρωζώνη ήταν πολιτική και τέτοια μπορεί να είναι και η απόφαση για την εκδίωξη κάποιας χώρας. Σε κάθε περίπτωση, εάν δρομολογηθεί διαδικασία εξόδου, μάλλον αυτή θα ολοκληρωθεί με ενέργεια της ίδιας της Ελλάδας που θα ασφυκτιά από την έλλειψη χρηματοδότησης, και ίσως θα συνεπάγεται και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.    

Πόσο ομαλή μπορεί να είναι η μετάβαση στο νέο νόμισμα;  

Η κατάσταση για τους πρώτους μήνες θα είναι ιδιαίτερα ανώμαλη. Το νέο νόμισμα θα είναι σημαντικά υποτιμημένο (σε σχέση με την «κλειδωμένη» ισοτιμία ευρώ / δραχμής) και οι καταθέσεις θα μετατραπούν υποχρεωτικά σε δραχμές. Συνεπώς αναμένονται πολύ μεγάλες απώλειες για όσους έχουν αποταμιεύσεις ή ακίνητη περιουσία, κατά τουλάχιστον 50%. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα είναι πολύ χαμηλότεροι σε πραγματικούς όρους, ενώ αναμένεται σημαντικός πληθωρισμός που θα πλήττει όσους στηρίζονται σε εγχώριο εισόδημα. Τα εισαγόμενα προϊόντα θα είναι πολύ ακριβότερα. Καθώς το βάρος του χρέους της Ελλάδας θα γίνει πολύ μεγαλύτερο, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να χρεοκοπήσει άτακτα, με σημαντικές συνέπειες για την δανειοληπτική της ικανότητα για δεκαετίες. Οι ελληνικές επιχειρήσεις θα έχουν παρόμοιες δυσκολίες εξυπηρέτησης εξωτερικού χρέους και πρόσβασης σε πρώτες ύλες και πολλές θα χρεοκοπήσουν.  Η αγορά προϊόντων από το εξωτερικό (όπως  φάρμακα και καύσιμα) θα γίνει δύσκολη έως και αδύνατη χωρίς προπληρωμή καθώς οποιαδήποτε ελληνική εταιρεία θα θεωρείται εκ των πραγμάτων αφερέγγυα. Η δε προπληρωμή θα είναι σχεδόν αδύνατη μετά την κατάρευση του δανεισμού από τις τράπεζες. Οι εξαγωγές θα μειωθούν και λόγω των προβλημάτων των ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων και λόγω της συναλλαγματικής αβεβαιότητας. Η γενική συνέπεια θα είναι μια μεγάλη αύξηση της ανεργίας, περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων και έλλειψη βασικών προϊόντων. Είναι ασαφές πώς η όποια πολιτική δύναμη βρίσκεται στην εξουσία θα μπορεί να χειρισθεί τις ακραίες πολιτικά και εθνικιστικές φωνές, που αναμένεται να ενισχυθούν. Τέλος, μια κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας ενδέχεται να συμπαρασύρει και την κυπριακή, καθώς ένα μεγάλο μέρος του ενεργητικού των κυπριακών τραπεζών βρίσκεται στην Ελλάδα.

Τι θα σημαίνει μεσοπρόθεσμα για την Ελλάδα η επιστροφή στη δραχμή; Κάποια στιγμή, ίσως ένα ή δύο χρόνια μετά την έξοδο, θα υπάρξει σταθεροποίηση. Η νέα κατάσταση θα έχει χαμηλά εισοδήματα, υψηλά επιτόκια και αδύναμο νόμισμα. Η χώρα θα έχει περιφερειακή μόνο σχέση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές διεργασίες και η πίεση για τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για να αυξηθεί η  παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας  θα γίνει πολύ μικρότερη. Η χαμηλή παραγωγικότητα θα μπορεί να κρύβεται πίσω από υποτιμήσεις του νομίσματος ώστε να επιτυγχάνεται η τεχνητή (και, τελικά, προσωρινή) αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Με απλά λόγια, θα έχουμε χαμηλούς μισθούς με ελάχιστη αγοραστική δύναμη για εισαγόμενα και θα πουλάμε τα προϊόντα μας φθηνά ώστε να βρίσκονται αγοραστές. Η Ευρωπαϊκή  Ένωση θα προτιμήσει να μην βοηθήσει την Ελλάδα, ώστε ο ίδιος δρόμος να μην αποτελεί επιλογή για άλλες χώρες της ευρωζώνης. Θα υπάρξουν μόνο μικρές ομάδες του πληθυσμού που θα ενισχυθούν, όπως όσοι είχαν συσσωρεύσει χρέη προς το δημόσιο, όσοι απολαμβάνουν μονοπωλιακά προνόμια στις αγορές και επωφελούνται από εμπόδια εισόδου, και όσοι έχουν μεταφέρει την περιουσία τους στο εξωτερικό. Όπως και στην Αργεντινή, θα υπαρξει μία περαιτέρω συμπίεση της μεσαίας τάξης και μια βαθύτερη οικονομική και κοινωνική πόλωση.

Υπάρχει διέξοδος; 

Δεν υπάρχει λύση που θα μας επιτρέπει να συνεχίσουμε μέσα στην προστασία της Ευρωζώνης αλλά με την αμεριμνησία του παρελθόντος. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να παραμείνει σε μια ενωμένη ευρωζώνη και να χρησιμοποιήσει το παράθυρο ευκαιρίας που έχει, ώστε να μεταρρυθμίσει την οικονομία της σε μια πορεία πραγματικής σύγκλισης με τις λοιπές ευρωπαϊκές οικονομίες. Η μοναδική λύση στον ορίζοντα είναι οι επικείμενες εκλογές να οδηγήσουν σε κυβέρνηση που θα στηριχθεί ουσιαστικά από σημαντικό εύρος πολιτικών δυνάμεων και θα κινηθεί σε τρεις άξονες. Πρώτον, να επιβεβαιώσει την αδιαμφισβήτητη θέληση για παραμονή στην ευρωζώνη στη βάση των σχετικών συμφωνιών με τους εταίρους. Δεύτερον, να προωθήσει επειγόντως (εντός εξαμήνου) και να στηρίξει στην πράξη ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σε τομείς-κλειδιά όπως το φορολογικό σύστημα, το σύστημα υγείας, την πλήρη μηχανοργάνωση κάθε υπηρεσίας του δημοσίου ώστε να περιορισθεί η διαφθορά, τη διαφάνεια του συστήματος προμηθειών, τον εξορθολογισμό του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και τη διασφάλιση του ανταγωνισμού στις αγορές – αυτές οι κινήσεις όχι μόνο θα βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών αλλά θα στείλουν ένα σαφές σήμα βούλησης πραγματικής αλλαγής. Τρίτον, σε συνεργασία με τους εταίρους, να επαναδιατυπώσει σημαντικές πτυχές της δανειακής σύμβασης προς την κατεύθυνση της ταχύτερης τόνωσης των επενδύσεων, της ανάπτυξης και της μείωσης της ανεργίας. 

Μια κυβέρνηση με διακομματική στήριξη αλλά και σαφώς υπερκομματική μεταρρυθμιστική εντολή θα έχει σημαντικές προοπτικές επιτυχίας απλώς και μόνο από τη φύση της.  Το σύνολο σχεδόν των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας έχει τη βάση του στη συστηματική παραβίαση θεσμών και κανόνων, που στήριζε και στηρίζονταν από κομματικές ή άλλες μικροπολιτικές προτεραιότητες.  Η κατάργηση αυτής της σχέσης ελέγχου, θα επιτρέψει την εφαρμογή θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Οι μεταρρυθμίσεις, όπως και οι επενδύσεις που θα ακολουθήσουν, θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα αναιρώντας κατά πολύ τις βραχυπρόθεσμες συνέπειες της λιτότητας και προσφέροντας πραγματική γηγενή ανάπτυξη και ελπίδα. Μια τέτοια λύση θα επαναφέρει το κλίμα εμπιστοσύνης των εταίρων προς την Ελλάδα και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για περαιτέρω διαγραφή του υφισταμένου χρέους (που είναι πλέον κατά κύριο λόγο διακρατικό). Μια διαπραγμάτευση για τη μείωση του χρέους θα πρέπει να γίνει τα επόμενα χρόνια καθώς το χρέος παραμένει υψηλό:  παρά τα χαμηλά επιτόκια, τα τοκοχρεωλύσια ανέρχονται στο 6% του ΑΕΠ, ένα δυσβάστακτο βάρος που μπορεί να υπονομεύσει τη μεταρρυθμιστική δυναμική.

Ποιες αλλαγές είναι πιθανές στην ευρωζώνη, και πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να ωφεληθεί από αυτές;

Υπάρχει η πιθανότητα χαλάρωσης της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη τους επόμενους μήνες, καθώς και της αντίληψης ότι η γενικευμένη λιτότητα δεν αποτελεί λύση. Όμως αυτή η χαλάρωση θα είναι περιορισμένη γιατί τα δημόσια ελλείμματα και χρέη είναι ήδη μεγάλα. Επίσης δεν θα μπορεί να υποκαταστήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας που είναι απαραίτητες για τις πιο αδύναμες οικονομίες. Οι ουσιαστικότερες αλλαγές σε επίπεδο ευρωζώνης θα είναι προς μια περισσότερο λειτουργική και σφικτά δομημένη ένωση, και πιθανόν να αφορούν την πανευρωπαϊκή εποπτεία του τραπεζικού συστήματος και την ασφάλιση των καταθέσων, καθώς και κάποια μορφή κοινής πρόσβασης στις χρηματαγορές όπως τα ευρωομόλογα.

Οι αλλαγές στην ευρωζώνη θα απαιτήσουν χρόνο. Για παράδειγμα, με το σημερινό εποπτικό καθεστώς τα ευρωομόλογα μπορεί να οξύνουν τα προβλήματα καθώς θα μειώσουν τα κίνητρα για δημοσιονομική πειθαρχία στις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, και συγχρόνως θα μειώσουν την αξιοπιστία των δημοσιονομικά πειθαρχημένων χωρών όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Επομένως τα ευρωομόλογα μπορεί μεν να αποτελούν μέρος μιας μακροπρόθεσμης λύσης όπου συγχρόνως αυξάνεται ο διακρατικός έλεγχος και συντονισμός των προϋπολογισμών, αλλά σίγουρα δεν αποτελούν τον απο μηχανής θεό που θα οδηγήσει σε άμεση λύση των προβλημάτων μας. Επίσης τα επιτόκια των ευρωομολόγων δύσκολα θα είναι χαμηλότερα από αυτά με τα οποία η Ελλάδα δανείζεται τώρα από τους εταίρους της.

Πέρα από τις όποιες αλλαγές στην ευρωζώνη, πρέπει να τονίσουμε ότι μια οικονομία δεν μπορεί να βρίσκεται σε μια νομισματική ένωση εάν λειτουργεί αναποτελεσματικά και με πολύ ξεπερασμένες ή αντιπαραγωγικές πρακτικές σε σύγκριση με τις άλλες οικονομίες της ένωσης. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να μετασχηματισθεί ουσιαστικά αν πρόκειται να πλησιάσει τον τρόπο λειτουργίας άλλων προηγμένων κρατών όπου η λειτουργία των θεσμών είναι πιο εύρυθμη και το επίπεδο ζωής ανώτερο. Προς το παρόν, όμως, παρουσιάζει την εικόνα χώρας που δεν μπορεί ή δεν θέλει να αλλάξει. Ίσως τώρα που είμαστε στο χείλος του γκρεμού, οι πολιτικοί φερθούν με περισσότερο υπεύθυνο τρόπο και καταστρώσουν λεπτομερή σχέδια απελευθέρωσης του σημαντικού παραγωγικού δυναμικού της χώρας.

Οι οικονομολόγοι που γράφουμε αυτό το κείμενο έχουμε μακροχρόνια εμπειρία σε γνωστά πανεπιστήμια διεθνώς. Δεν έχουμε εμπλοκή στον σχεδιασμό της πολιτικής που ακολουθείται στην Ελλάδα, ούτε σχέση με πολιτικά κόμματα. Αγωνιούμε και ανησυχούμε βαθιά, όπως και όλοι οι Έλληνες, για τις εξελίξεις στην οικονομία και την κοινωνία και δεν θα θέλαμε να δούμε την άγνοια και τον λαϊκισμό να οδηγούν τη χώρα σε καταστροφικές και μη αναστρέψιμες επιλογές.

Μάριος Αγγελέτος (Massachusetts Institute of Technology), Δημήτρης Βαγιανός (London School of Economics), Νίκος Βέττας (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), Γιάννης Ιωαννίδης (Tufts University), Γιώργος Κωνσταντινίδης (University of Chicago), Κώστας Μεγήρ (Yale University), Χάρης Ντέλλας (Universitat Bern), Νίκος Οικονομίδης (New York University), Μανόλης Πετράκης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Θανάσης Στέγγος (University of Guelph), Μιχάλης Χαλιάσος (Goethe University Frankfurt)

 Πηγή